İşte böyle, sevgili hiç kimse
Sihirli lambayı eline geçirenler vardı, iki okşuyorlardı, içinden bir yaratık ortaya çıkıp iki el cambazlığı ile selamını çakıp gidiyordu. Ya da şirinleri izliyorduk işte, polyanna’yi heidi ‘yi.. temenni vardı hepsinin bir tatafinda, iyi çocuk olursak ufak mavişleri görürüz diye. Pinokyo için kaygılanıyorduk bazen. Ufak mavişleri gördük veya göremedik, ne olursa olsun o temenni ufacık yürekler için fazla büyük bir umuttu. biraz büyüdük, klavyede üç harfliye gidiyorduk.
Ekinoksun başını alıp gittiği günlerde psikolojik ve sosyolojik şartların da desteğiyle gece/gündüz oranının komik seviyelere ulaştığı günler var biliyor musun. gündüz tüm pisliklerini sunup yerini geceye bırakıyor, gece de zamanlı zamansız temizleme telaşlarını bir kaç dakikalık yaz yağmurlarından farksız yaşıyor. herkes susuyor, her şey çekiliyor kenara. gece gelip duvar gibi karşına dikiliyor, koynuna alıp uyuyorsun. biraz sert kaçıyor, oran buran acıyor.
Mevsim güze dönüyor, sen hala baharın telaşlarını omzundan silkmeye çalışıyorsun. saat sabaha dönüyor, sen dünün ile yeni günün arasındaki zoruntu bağlantılara seni götüren düşüncelerden kendini alamıyorsun. yıl +1’e dönüyor, sen -3’ün -5’in pisliğini halının altına, güzelliklerini zihninin tepesine sürüklemeye devam ediyorsun. her şeye biraz sitem, her şeye biraz özlem, her şeye omzunun taşıyacağı kadar da keşke. her şeylerin toplamı kadar yarına hazır.
Beyazlar, saçlar, dökülenler veya toplanamayanlar. üç ince sızının sayısını dörde çıkarıyor, iki kişlik hatıralarda dördünün veya baştaki ikinin en büyük orta böleni iki oluyor. dünya üzerindeki en küçük katı kendine ortak kabul edip orada tek kalsan bile sen ikine ulaşıyorsun. sızı küfüre dönüşüyor, sen aynı yastığa bilmemkaçıncı kez başını iki küfür daha ederek koyuyorsun.
Sayılar ve takvimler iş birliği yapmışcasına yalan söylüyor belki de, sen sadece senelerin sayısal gösterimine takılıp kalıyorsun kimbilir..
Böyle işte; sevgili, hiç kimse.
Makale : PrfCt
İşte böyle, sevgili hiç kimse..
